Een jongensboek; VVIJ 4 eindelijk kampioen!
|
|
[maandag 21 april 2003] Ingezonden door een spelersvrouw
Ze lazen vroeger alle delen van Sjakie en de Wondersloffen, de jongensdroom van elke opgroeiende voetballer. Sjakie was geweldig, hij kon alles: dribbelen, dubbele schaar, schijnwegingen en natuurlijk scoren. Altijd de winnende. Hij was een ware held. Zo goed als Sjakie werden ze echter nooit. Geen WK, geen Cup met de Grote Oren, geen vet miljoenencontract bij Real Madrid, zelfs geen koelkastcontract bij FC Utrecht. Hun lot was VVIJ 4. Een anoniem bestaan, seizoen na seizoen. Zo'n vijf, zes jaar voetbalden ze al samen en ze draaiden altijd bovenin mee zonder het echte geluk van een kampioenschap te mogen beleven. De tijd begon echter te dringen. Bij de slapen werden sommigen al grijs, de botten voelden broos en breekbaar en conditie was iets moois uit een ver verleden. Nog even en ze zouden gepoort worden door hun eigen zoontjes.
En toen was daar Tweede Paasdag 2003. Een broeierige maandag. De zon stond strak aan de blauwe hemel en een zacht lentebriesje waaide over het veld. Het perfecte voetbalweer voor een relaxte wedstrijd. Maar niet voor VVIJ 4. De mannen waren nerveus, want er stond iets op het spel. Een heuse titel, een echt kampioenschap. Sommigen hadden het niet meer. Zoals Tim Aarnink, als veertiger toch gepokt en gemazeld in het leven, maar voor de wedstrijd aan de toiletbril geplakt. Het tweede hoogtepunt uit zijn carrière diende zich aan. Het eerste had hij een paar jaar geleden hoogstpersoonlijk verknald. In het bekerduel tegen Jonathan legde hij aan voor de beslissende penalty. Die ging zo hoog over dat ze de bal nu nog aan het zoeken zijn. Ook Jacques-Paul Huveneers of Buis voelde zich niet op zijn gemak. Zijn teamgenoten hadden zonet zijn haarbandje verknipt. Te nichterig, vonden de stoere kerels van het vierde. Maar hoe moest deze man van IJsselsteinse adel dan de wedstrijd doorkomen? Gabriel Batistuta, Jean-Paul de Jong en al die Italianen voetbalden toch ook met hetzelfde haarbandje? Hartverscheurend verdriet viel af te lezen van het gezicht van Radboud Louwes. Hij bleef ver uit de buurt van de kleedkamer. Wat had hij daar immers te zoeken? Raddiebou was geblesseerd. Kon hij eindelijk op zijn 38ste voor het eerst in zijn leven kampioen worden, moest zijn vrouw Fedda weer zo nodig met haar naaldhakken op zijn teen staan strippen... Gekneusd! De betrouwbare linksback kon wel janken. Maar voor de zekerheid had hij zich toch omgekleed. Wie weet waren er nog wat speelminuten voor hem weggelegd in de slotfase, als de strijd gestreden was. Want echt moeilijk zouden de mannen van Laren '90 het VVIJ toch niet maken?
Wel dus. Nog nooit stond er zoveel publiek langs de lijn. Ajax-publiek weliswaar. Gretig bij het nakende succes, afwezig op al die andere steenkoude regenachtige zondagochtenden. Maar goed, geen gezeur, het was beregezellig. Op het veld moesten de mannen zwoegen. Het niveau was niet best, maar dat was zo vergeten toen Marc Nagtegaal in de eerste helft met links een volley strak inschoot: 1-0. Vorig jaar liep de middenvelder nog een dubbele beenbreuk op, maar hij was op tijd hersteld om na de winterstop nog wat wedstrijdjes mee te pikken. Na rust ging er van alles mis met VVIJ. Het liet Laren langszij komen en toen Coen van Doorn een prachtige kopbal afrondde, maar helaas in zijn eigen doel, leek het helemaal fout te gaan. De zenuwen gierden door de oude lijven na die achterstand: 1-2. Zo veel toeschouwers langs de lijn en dan verzaken. Dat mocht niet gebeuren. Spits Tim Aarnink maakte eindelijk zijn faam waar en maakte attent de gelijkmaker. Maar zelfs 2-2 was niet voldoende voor het kampioenschap. In dat geval zou de ploeg in het slotweekend bij de directe concurrent PVCV de klus moeten klaren. Een moeilijke en gevaarlijke opdracht. Maar wat niemand meer verwachtte gebeurde dan toch: VVIJ maakte ver in blessuretijd de winnende kampioenstreffer. En hoe! Bas Donk scoorde op zo'n briljante wijze dat zijn goal de hele wereld zou moeten overgaan, maar helaas ontbraken de camera's van Studio Sport. De benjamin nam een perfecte voorzet van Eric 'Opa' Veldpaus ineens op zijn slof en de bal zeilde knalhard de kruising in: 3-2. De ontlading was enorm. Oude mannen renden als kleine kinderen over het veld, supporters stonden te springen en te juichen en voor even was Raddiebou zijn gekneusde teen vergeten. De voorzitter feliciteerde de mannen vervolgens met een toespraak en bossen bloemen, maar de 200 consumptiebonnen werden pas echt met gebrul ontvangen. Het bleef nog lang onrustig in de kantine.
Dus na al die jaren toch een mooi jongensboek voor de heren van VVIJ 4. Een superspannende kampioenswedstrijd, een beslissende wereldgoal en eindelijk een verhaal om aan de volgende generatie te vertellen. Een aantal van hun opvolgers zag het met eigen ogen gebeuren. Wesley en Jeffrey Westland, Bart van Doorn, Ramon Louwes, Ingo Nagtegaal, Niek Veldpaus en zelfs Elroy de Jong (papa Ronald had hem verzekerd dat het om een korfbalwedstrijd zou gaan) waren getuige van dit nooit meer verwachte succes. Hopelijk zullen ze ooit in de voetsporen van hun inmiddels illustere vaders te treden. |
10e minuut, 2e helft: Coen-Time [zondag 6 okt. 2002]
Voor de tweede keer op rij in dit nog prille seizoen heeft voormalig "rots in de branding" Coen het veld voortijdig verlaten en het team met 10 man achterlatend puntverlies laten leiden. Ceremoniemeester Jacques heeft laten weten "not-amused" te zijn omdat dit de voorbereidingen van zijn (jawel, ZIJN) kampioensfeestje danig in de war brengt.
We zullen voor het gemak het regendansje van Eric op de doellijn even vergeten zodat we unaniem Coen kunnen aanwijzen als zondebok mochten we weer geen kampioen worden. |
VVIJ-4 nu al kampioen? [vrijdag 20 sep. 2002]
Rekenmeester Jacques Paul valt zijn ploeggenoten lastig met dit soort Spam:
"Bij het bekijken van de uitslagen, na twee nog niet volledige speelrondes,
was mij al snel het volgende duidelijk:
- Wij hebben gewonnen van Zwaluwen met 2-1
- Zwaluwen heeft gewonnen van Batavia met 3-1
- Batavia heeft met 3-0 gewonnen van PVCV
- PVCV heeft met 3-2 gewonnen van BVV
- BVV heeft met 5-0 gewonnen van Bunnik
Uit voornoemde kunnen vrij simpel nu al (minimaal) twee conclusies worden
getrokken:
- Wij winnen met 16-4 van Bunnik
- Kampioenschap kan ons bijna niet meer ontglippen. Bij een goed
resultaat komende zondag kan ik een feestavond gaan inplannen. Tot
zondag." |
 |
Guus geniet! [vrijdag 16 augustus 2002]
Guus van de S. geniet van een maaltijd bij De Ridder St. Joris, één avond voor zijn vertrek met eega M. naar Barcelona. Beide evenementen zijn weer eens gesponsord (WK-poule) door zijn vrienden. |
Vunzigheid [maandag 22 juli 2002]
Aanschouw hier de vunzigheid die je ten deel valt tijdens een halfuurtje surfen op de site van een bekend bruidsfotograaf; speler E. met zijn S. |
|
Reserve-Knoet gevonden! [maandag 20 mei 2002]
Zoals binnen het veld Dennis (Knoet) D. al bijna vergeten is door de voortreffelijke invalbeurten van Martin K. zo zal de X-rated moviebusiness niet lang stil blijven staan bij het tijdelijk verlies van hun forsgeschapen wereldster.
Marco S. is namelijk aangewezen om de 'invalbeurten' in Knoet's nieuwste film, een remake van 'The Rock', voor zijn rekening te nemen. Marco heeft laten weten er zin an te hebben en het niet voor het geld te doen. |
 |
Een-tweetje na de wedstrijd [zondag 17 mrt. 2002]
Speler T ergert zich aan spelers die blijven doorzeiken over een "foute" beslissing van de scheidsrechter. Speler J-P voelt zich NIET aangesproken en is het daar roerend mee eens. Speler T confronteert speler J-P met het feit dat hij één van hen is.
"HOE KOM JE DAAR NOU BIJ? Ik mag toch wel reageren op een foute beslissing!" briest speler J-P hierop. Speler T: "Reageren? Jij ging begin tweede helft anders tot 3 keer toe verhaal halen bij de scheidsrechter over een overtreding op jou." Speler J-P (bloedserieus): "Ja, maar daar blijft het dan ook bij!" Speler T: "..." |
Marc zet beste beentje voor [zondag 17 mrt. 2002]
De scheenbenen van Marc blijken toch niet zo sterk als hij zelf dacht. Na een "ongelukkige" botsing in het veld en een spoedoperatie in het Antonius-ziekenhuis is dit de conclusie die getrokken moet worden.
Marc, heel veel sterkte... en Joyce, nog veel meer sterkte! |
|
De spelers:
Tim Aarnink
Dennis Daalhuizen
Bas Donk
Coen van Doorn
Rob Hintzen
Jacques Paul Huveneers
Ronald de Jong
Martin Kers
Radboud Louwes
Marc Nagtegaal
John van Rooijen
Zoltán de Rover
Marco Savelkouls
Martin van de Steenhoven
Eric Veldpaus
Herman Westland
De leiding:
Sjaak van der Tier †
Herman van Rooijen
Oud spelers:
Wouter Schoonderwoerd
Paul Mijland
Arjen Slager
Ronald van Zoest
|
